شیوع کمردرد و رابطه آن با میزان فعالیت بدنی، سن و شاخص توده بدنی در کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس

مقدمه: هدف تحقیق حاضر تعیین میزان شیوع کمردرد و بررسی رابطه آن با میزان فعالیت بدنی، شاخص توده بدنی و سن در کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس بود که با حمایت مالی دانشگاه پیام نور در قالب طرح تحقیقی انجام شده است. مواد و روش ها: از میان 709 نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس، تعداد 182 نفر زن و مرد شاغل در 12 مرکز به صورت هدفمند و در دسترس (غیر احتمالی) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای ارزیابی کمردرد از پرسش نامه استاندارد کیوبک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری 2 χ، ضریب همبستگی pearson و آنالیز واریانس یک طرفه (anova) استفاده شد (05/0 < p). یافته ها: شیوع بالای کمردرد (3/86 درصد) در بین نمونه های تحقیق و در دامنه سنی بین 30 تا 40 سال بود. آزمون 2 χ تفاوت معنی داری بین افراد دارای کمردرد و نمونه هایی نشان داد که هیچ دردی در ناحیه کمر گزارش نکرده بودند (001/0 > p). همچنین تفاوت معنی داری بین میزان کمردرد در دو گروه اساتید و کارمندان مشاهده نشد (05/0 > p). ضریب همبستگی pearson نشان داد که رابطه معنی داری بین فعالیت بدنی و درد در ناحیه کمر وجود دارد (02/0 = p)، ولی رابطه معنی داری بین سن و میزان درد در ناحیه کمر و همچنین جنس و میزان کمردرد مشاهده نشد (05/0 > p). شاخص توده بدنی در بیشتر افراد طبیعی بود. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری بین وزن و میزان درد در ناحیه کمر نشان داد (02/0 = p). نتیجه‎گیری: افرادی که ورزش می کردند، درد کمتری داشتند. با توجه به رابطه مثبت ورزش منظم و درد کمتر، پیشنهاد می شود که جهت پیش گیری از کمردرد، کارکنان زمانی را در هفته به ورزش کردن منظم اختصاص دهند.